contemptus

contemptus
1. contemptus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (contemno), geringschätzig, nicht beachtenswert, der Beachtung unwert, dah. unbedeutend, ärmlich, u. nur in diesem Sinne = verächtlich, a) v. lebl. Subjj.: vita c. ac sordida, Cic.: abiecta atque c. condicio, Val. Max.: res tam humilis tamque c., Cic.: o quam res est contempta homo! Sen. – quae vox potest esse contemptior, quam Milonis Crotoniatae? Cic.: nihil contemptius neque infirmius, si sint, qui contemnant, Liv. – contemptissimae escae et potiones, Cic.: contemptissima inopia, Val. Max.: contemptissima inertia, Suet. – b) v. Pers.: homo c. et abiectus, Cic.: orator non c., Cic.: e contemptis metuendi, Tac.: alqm pro contempto habere, Suet.: se ex contempto metuendum efficere, Sall. fr. – contemptior in dies et invisior, Suet. – contemptissimi consules, Cic. – m. Abl. (durch), quo contemptior paucitate ipsā ordo (patrum) esset, Liv. – mit per u. Akk., zugl. m. Dat. (wem?), per avaritiam ac sordem contemptus exercitui invisusque, Tac. – mit ob u. Akk., ob quae non contemptior omnibus quam invisior fuit, Iustin. – m. Adv. (wo?), imperiosus intra limen atque impotens, humilis foris et tam contemptus quam contemnens, Sen.
————————
2. contemptus, ūs, m. (contemno), die Geringschätzung eines Ggstds., Gleichgültigkeit gegen etwas u. nur in diesem Sinne die Verachtung, a) passiv = das Nichtgeachtet sein, non odio solum apud hostes, sed contemptu etiam inter socios nomen Romanum laborare, Liv. – m. prae (vor = im Vergleich zu) u. Abl., plerumque hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est, Caes. – Plur., Lucr. 5, 830 u. 1276. – b) aktiv = das Nichtachten, pecuniae, Quint. u. Aur. Vict.: doloris, Quint.: mortis, Sen.: moriendi, Tac.: sui alienique, Tac.: deorum (Ggstz. cultus), Lact.: vitae contemptum prae se ferre, Sen.: offendet te superbus contemptu, Sen. – Plur., contemptus omnium hominum, Liv. 24, 5, 5. – Metaplast. Dat. contempto, Lampr. Commod. 3, 9 (wo fieret contempto).

Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • contemptus — index contempt (disdain), contemptible Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Contemptus mundi — Contemptus mundi, the contempt of the world and worldly concerns, is a theme in the intellectual life of both Classical Antiquity and of Christianity,[1] both in its mystical vein and its ambivalence towards secular life, that figures largely in… …   Wikipedia

  • contemptus mundi — foreign term Etymology: Latin contempt for the world …   New Collegiate Dictionary

  • Contemptus mundi — Lit. contempt for the world . An attitude prevalent throughout monastic communities (13 15c), which went beyond mere disdain and contempt for the delights of physical existence. The passage of time itself was seen as a process of decline, and the …   Dictionary of Medieval Terms and Phrases

  • Phyllobius contemptus — ? Phyllobius contemptus Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые …   Википедия

  • Coram publico — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Stephan Fridolin — est un moine franciscain allemand du XVe siècle, né vers 1430 à Winnenden et mort le 17 août 1498, auteur de sermons et de textes de spiritualité. Sommaire 1 Biographie 2 Œuvres 3 …   Wikipédia en Français

  • mespris — Mespris, Fastidium, Contemptus, huius, contemptus. Estre venu à mespris, Laborare contemptu. Par mespris, Contemptim …   Thresor de la langue françoyse

  • mesprisement — Mesprisement, Contemptus, huius contemptus. Par mesprisement et contemnement de toy, Negligentia tua feci. Mesprisement de la mort, Contemptio mortis …   Thresor de la langue françoyse

  • Contempt — Con*tempt (k[o^]n*t[e^]mt ; 215), n. [L. contemptus, fr. contemnere: cf. OF. contempt. See {Contemn}.] 1. The act of contemning or despising; the feeling with which one regards that which is esteemed mean, vile, or worthless; disdain; scorn.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • contempt — noun Etymology: Middle English, from Anglo French, from Latin contemptus, from contemnere Date: 14th century 1. a. the act of despising ; the state of mind of one who despises ; disdain b. lack of respect or reverence for …   New Collegiate Dictionary

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”